สาเหตุการขนร่วงของสุนัข

การที่สุนัขขนร่วง
ปัญหาการขนร่วงของสุนัขอาจเกิดได้จากหลายสาเหตุ ซึ่งมีวิธีการรักษาที่แตกต่างกัน

สุนัขขนร่วง

1. ช่วงผลัดขน หรือช่วงที่มีระดับภูมิคุ้มกันของร่างกายต่ำ เมื่อผ่านช่วงเหล่านี้ไปแล้วสุนัขก็จะขนขึ้นได้เอง แต่ถ้าเจ้าของสุนัขอยากให้ผิวหนังและขนที่ขึ้นใหม่แข็งแรงขึ้น ก็อาจเสริมยาบำรุงขนให้สุนัขด้วยก็ได้

2. ช่วงที่สุนัขมีภาวะเครียดหรือป่วย เมื่อรักษาอาการป่วยจนหายดีแล้ว หรือสุนัขหายเครียด ขนก็จะขึ้นมาสวยงามได้เหมือนเดิม

3. ภาวะฮอร์โมนไม่สมดุล เช่น ฮอร์โมนไทรอยด์ต่ำ ฮอร์โมนคอร์ดิซอลสูงเกินไป ขาดฮอร์โมนที่ช่วยในการเจริญเติบโต ฮอร์โมนเพศไม่สมดุล เป็นต้น การรักษาทำได้โดยเสริมฮอร์โมนที่ขาด หรือใช้ยาควบคุมระดับฮอร์โมนที่สูงเกินค่าปกติ แต่ต้องทำการรักษาอย่างระมัดระวัง เพราะอาจมีผลข้างเคียงจากการรักษาได้ สุนัขหลายตัวที่ขนร่วงเพราะฮอร์โมนเพศไม่สมดุลสามารถรักษาอาการขนร่วงได้โดยการทำหมัน อย่างไรก็ตามอาจพบได้ว่าหลังจากทำหมันแล้ว สุนัขปกติบางตัวจะมีอาการขนร่วงอยู่ช่วงหนึ่ง เมื่อเวลาผ่านไปสักระยะขนจะขึ้นได้เอง โดยไม่ต้องได้รับการรักษาใด ๆ หรือแค่กินยาบำรุงขนก็พอ

4. การแพ้ เช่น แพ้อาหาร แพ้น้ำลายเห็บหมัดแพ้ชมพู แพ้สิ่งที่สัมผัส เป็นต้น ในกรณีที่สงสัยว่าเป็นการแพ้อาหารก็ต้องทำการทดสอบการแพ้อาหารก่อน อาหารกลุ่มใดมีแนวโน้มว่าจะเป็นต้นเหตุของอาการแพ้ก็ต้องหลีกเลี่ยงหรืออาจเปลี่ยนไปกินอาหารสำเร็จรูปที่ใช้ในการรักษาโดยเฉพาะเลยก็ได้ ในรายที่แพ้น้ำลายเห็บหมัดสามารถรักษาได้โดยการให้กินยาแก้แพ้ร่วมกับการควบคุมปริมาณเห็บหมัดบนร่างกาย หรือถ้าแพ้ชมพูก็ต้องเปลี่ยนชมพู ไม่ควรฆ่าเชื้อแรง ๆ หรือผลิตภัณฑ์ของคน ในการอาบน้ำสุนัข เพราะความเป็นกรดด่างบนผิวหนังของคนและสุนัขมีความแตกต่างกัน

5. การติดเชื้อที่ผิวหนัง เช่น เชื้อรา แบคทีเรีย หรือไรขี้เรื้อน เมื่อกำจัดเชื้อเหล่านี้หมดไป ขนจะหยุดร่วงและเริ่มขึ้นใหม่เหมือนเดิม

6. ภาวะขาดสารอาหาร ทำให้สภาพผิวหนังและขนไม่แข็งแรง ขนหลุดร่วงได้ง่าย จึงควรให้อาหารที่มีสารอาหารเหมาะสม เช่น ถ้าเจ้าของสุนัขให้อาหารสุนัขที่ปรุงเอง ก็ควรสลับเปลี่ยนหมุนเวียนเนื้อสัตว์ต่าง ๆ เสริมผัก หรือโปรตีนจากไข่ลงไปในอาหารบ้าง ไม่ควรให้กินอาหารชนิดใดชนิดหนึ่งเพียงอย่างเดียวตลอด

7. ความผิดปกติทางพันธุกรรม สุนัขพันธุ์ปอมเมอเรเนียน มีปัญหาขนล่วงชนิดหนึ่งที่ยังไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด แต่คาดว่าน่าจะเกิดจากความผิดปกติบางอย่างที่ถ่ายทอดมาทางพันธุกรรม ซึ่งส่วนใหญ่จะพบในเพศผู้ เริ่มพบอาการได้ตั้งแต่อายุ ๑ – ๕ ปี โดยมีขนสีเข้มขึ้น หรือมีลักษณะหยาบเหมือนขนลูกสุนัข ขนจะเริ่มร่วงบริเวณลำตัว สะโพกและหาง (ขนที่หัวและขาหน้าไม่ค่อยร่วง) เมื่อขนเหล่านี้ร่วงไปก็จะไม่ขึ้นมาอีก ผิวหนังกลายเป็นสีดำ อาการเหล่านี้ไม่ได้รุนแรงถึงชีวิต บางรายไม่ตอบสนองต่อการรักษาใด ๆ บางรายตอบสนองต่อการทำหมัน บางรายกินยาบำรุงแล้วหาย หรือบางรายหายได้เองโดยไม่ต้องรักษา ทั้งนี้ต้องวินิจฉัยแยกจากความผิดปกติอื่น ๆ ที่กล่าวมาก่อนหน้านี้ โดยเฉพาะภาวะโฮร์โมนไทรอยด์ต่ำด้วย